Szczególną rolę odgrywa gra na instrumentach, do których dzieci mają dostęp na różnych zajęciach. Równie ważną rolę odgrywa ruch przy muzyce, który nie ma ustalonych reguł. Jest spontanicznym, ma charakter kreatywny, zależy od nastroju dziecka. Inna formą w tej metodzie jest tworzenie muzyki, przybierające formę improwizacji (wokalnej, instrumentalnej, wokalno – instrumentalnej, ruchowej). Drugoplanową rolę odgrywa śpiew, który bazuje na utworach dziecięcych, ludowych. Najważniejsze jest tu zaangażowanie dziecka i jego ekspresja wynikająca z możliwości. Niemniej ważna formą jest słuchanie muzyki. Dzieci słuchają dźwięków, dostrzegają barwę instrumentów, rozwijają wrażliwość na ich współbrzmienie. Słuchanie muzyki ma miejsce przy improwizacjach, odtwarzaniu muzyki i gry na instrumentach.