Fenomenem myśli Montessori jest postrzeganie dziecka jako niepowtarzalnej indywidualności i stworzenie dla niego najbardziej optymalnych warunków rozwoju.

Głównymi zadaniami metody Montessori są:

  • uczenie przez działanie – dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność;
  • samodzielność – dzieci samodzielnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy;
  • obserwacja – jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel obserwuje postępy i trudności dziecka;
  • indywidualny tok rozwoju każdego dziecka – dziecko pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmuje zadania, do których jest już gotowe.

Istotnym wyznacznikiem materialnego przygotowania otoczenia są pomoce rozwojowe, które dzielą się na:

  • pomoce do praktycznych ćwiczeń,
  • pomoce zmysłowe,
  • pomoce do edukacji matematycznej,
  • pomoce do edukacji językowej,
  • pomoce do wychowania kosmicznego.